موتور های ساکن گاز سوز معمولا موتور هایی با اندازه و سرعت متوسط اند و برای فشرده سازی گاز در خطوط لوله، نیروگاه های تولید برق و نیروگاه های بازیافت انرژی به کار می روند. علاوه بر این، ممکن است از جریان گازهای خروجی از اگزوز این موتور ها و یا آب خنک کننده آن ها نیز برای مقاصد گرمایشی استفاده شود. موتور های ساکن گاز سوز را می توان به سه دسته تقسیم بندی کرد.

روغن موتورهاي گاز سوز به لحاظ مشخصات فنی با اندکی اختلاف  مشابه روغن موتورهای بنزینی و دیزلی می‌باشند.

تفاوت اساسي موتورهاي گاز سوز با موتورهاي درون سوز،دمای بالای کارکرد این موتورها می باشد، که منجر به نیتراسیون و تولید گاز های سمی و خطرناک مونوکسید نیتروژن ، دی اکسید نیتروژن و افزایش احتمال اکسیداسیون و تولید رسوب و لجن می شود.

مقاومت در مقابل اکسیداسیون و نیتراسیون که غالبا در شرایط عملکردی دمای بالا رخ می دهد و بازدارنده های خوردگی در صورت نامرغوب بودن گاز مصرفی از عوامل کلیدی  در انتخاب روغن موتور های گاز سوز می باشد.

به منظور اجتناب از تخریب و مسموم شدن مبدل های كاتاليستی و افزایش عمر آن ها، مقدار فسفر در افزودنی های این روغن ها می بایست کنترل شده باشد.

 
    مقاومت در برابر اكسيداسيون و نيتراسيون:
    روغن موتور گاز سوز بايد توانايي كافي براي خنثي سازي اسيدهاي حاصل از اكسيداسيون و نيتراسيون را داشته باشد. زيرا اين اسيدها تاثيرات بارزي را در پارامترهاي روغن مانند: تغيير ويسكوزيته، بالا رفتن عدد اسيدي و پايين آمدن عدد قليايي دارند. هم چنين آزمايش هاي انجام شده روي روغن موتور كاركرده به وسيله اشعه مادون قرمز، تاثير اين اسيدها روي پارامترهاي موتور و خوردگي روي ياتاقان ها را نشان مي دهد.
    
    كنترل رسوبات:
    روغن گاز سوز نبايد باعث ايجاد رسوبات در محفظه احتراق موتور شود، زيرا اين مساله ضربه زني را تشديد مي كند. كنترل خوردگي نيز بسيار مهم است به ويژه زماني كه گاز خورنده باشد و يا مواقعي كه در موتور از ياتاقان هاي حساس در برابر خوردگي استفاده شده است.
    در تلاش براي افزايش بازده مكانيكي موتورها اخيراً پيشرفت هاي زيادي در طراحي موتورهاي گاز سوز انجام شده است. در طراحي موتورهاي گازي يكي از كليدهاي پيشرفت، افزايش استفاده از علم الكترونيك براي كنترل بهتر عمليات احتراق مي باشد. تاكنون حتي پيشرفت طراحي ها، منجر به تغييراتي در نوع روغن هاي مورد نياز سازنده ها و استفاده كنندگان نشده است. هر چند تغييرات به عمل آمده در موتورها در آينده به كنترل ضربه زدن، جلوگيري از تشكيل رسوب و كنترل آلاينده هاي خروجي نياز خواهد داشت كه همه و همه به تغيير در روغن هاي توليدي و ادتيوها منجر خواهد شد.
    در همين راستا كاربران نيز انتظارات فراتري از يك روغن پيدا كرده، و جهت انتخاب روغن ها فقط به يك فاكتور بسنده نكرده و پارامترهاي زيادي را مورد نظر قرار مي دهند.
    توانايي يك روغن در داشتن عمر مفيد بالاتر و فاصله تعويض طولاني تر بسيار مهم است و امروزه يكي از پارامترهاي انتخاب روغن هاي موتوري مي باشد. براي رسيدن به هدف بالا بايد تغييراتي در روغن پايه و مواد افزوني آن داده شود.
    از آنجا كه تكنولوژي توليد روغن هاي پايه و ادتيوهاي مصرفي پيشرفت كرده، سازگاري اين مواد با يكديگر جهت حصول به سطح كيفي بالاتر لازم است.

روغن موتور‌های گازسوز بر اساس مقدارخاکستر حاصل از احتراقشان طبقه بندی می شوند:

– روغن های بدون خاکستر (کمتر از 0.1 درصد خاکستر سولفاته دارند).
– روغن های با خاکستر کم (حاوی 0.2 تا 0.6 درصد خاکستر سولفاته هستند).
– روغن های با خاکستر متوسط (حاوی 0.7 تا 1.2 درصد خاکستر سولفاته هستند).
– روغن های با خاکستر بالا (حاوی بیش از 2 درصد خاکستر سولفاته هستند).